ኤሌና ፋቲሺሺና እና ኢጎር ቮሮቢዮቭ - ተመሳሳይ ደም ያላቸው ሰዎች

2023 ደራሲ ደራሲ: Kevin Jeff | [email protected]. ለመጨረሻ ጊዜ የተሻሻለው: 2023-08-25 03:56

የሚወዱትን ሰው ማጣት ያለጊዜው ነው ፣ በድንገት - ከእንደዚህ ዓይነት መጥፎ ዕድል ጋር ምን ሊወዳደር ይችላል?.. የብቸኝነትን ናፍቆት ፣ ያለፈውን ደስታ ትዝታዎችን አለመተው ፣ የሌሎችን የማይረባ ርህራሄ … እና ከሁሉም በላይ ደግሞ የተጨነቁ ጥያቄዎች “እንዴት? ለምን ትኖራለህ? ይህ የሆነው ተዋናይዎቹ ኤሌና ፋቲሺና እና ኢጎር ቮሮቢዮቭ እያንዳንዳቸው በሕይወታቸው ውስጥ እንደዚህ ዓይነት ፈተና አልፈዋል። እነሱ የነገሩት ታሪክ ግን ስለ ሞት አይደለም። ስለፍቅር እና ስለ ሕይወት ነው። እንዲሁም ስለ ትዝታው … ለምለም - ከሁሉም በላይ ሳሻ ፋቲሺንን ስናስታውስ ወደ ጥቃቅን እንድንገባ አልፈልግም።

እሱን በቅርብ የማያውቁ ብዙዎች ሳሻ በሥራው መባቻ ላይ ሳሻ “ሞስኮ በእንባ አታምንም” በሚለው ፊልም ውስጥ ከተጫወተው አሳዛኝ የሆኪ ተጫዋች ጉሪን ምስል ጋር ትይዩዎችን ይሳሉ። እናም በአዘኔታ ሲጠይቁኝ - “እውነት ፋቲሺን ጠጣ?” - እኔ መመለስ እፈልጋለሁ - “ጠጣ !!!” - እና በሰከረው መጠን ስሜት ውስጥ ሦስት የቃለ -ምልልስ ምልክቶችን ያስቀምጡ። ያንን ያልተለመደ የቤታችንን እና የበዓላችንን ከባቢ አየር ለመሰየም ሌላ ምልክት ምን ጥቅም ላይ ሊውል እንደሚችል አላውቅም - ከተወዳጅ ጓደኞቼ ጋር እና በጥሩ ጠረጴዛ ላይ - ይህንን ለማቅረብ ሁል ጊዜ እሞክራለሁ። ብዙዎች ወደ እንደዚህ ዓይነት ኩባንያ ውስጥ መግባት እንደ ክብር አድርገው ይቆጥሩታል። በጣም ጥሩ ፣ አዝናኝ ፣ ተሰጥኦ ነበር! ብዙ ጊዜ ፣ በእኛ ቦታ ሲሰበሰቡ ፣ በበዓሉ ማብቂያ አቅራቢያ የሆነ ቦታ ሁሉም ሰው ሳሻ ግጥምን እንዲያነብ የጠየቀበት አንድ ጊዜ መጣ …

እሱ ተነስቶ በማዕድ ላይ ለተቀመጡት ሁሉ ትንሽ ኳታሬን በማሳየት ማሻሻል ፣ በጉዞ ላይ መፃፍ ጀመረ። ምንም ያህል ሰዎች ቢጎበኙ …

ሳሻ ለሰዎች በጣም ዝንባሌ ነበረው ፣ ይወደው ነበር ፣ ሁል ጊዜ እና በሁሉም ቦታ እንኳን ደህና መጡ። እሱ ለዚህ አመለካከት ተለማምዷል። እና ከዚያ ሁሉም ነገር ተለወጠ። በአገራችን ቲያትር ማንም አያስፈልገውም ፣ ምክንያቱም አገሪቱ መፈራረስ ጀመረች። ሙያዊ ያልሆኑ ሰዎች ወደ ሲኒማ መጡ። አማቾች የሚሮጡበት ተዋናይ ኤጀንሲዎች ታዩ። ሳሻ ከዚያ ጥሪ ተቀበለች ፣ “ወደ ተዋናይ ኑ” ብሎ ተጋበዘ። እሱ ሁለት ጊዜ ሄደ። “የአባትህን ስም እባክህ ንገረኝ” ብለው የነገሯቸውን ልጃገረዶች አገኘሁ። እናም በዚያን ጊዜ አምሳ የፊልም ሚናዎች ነበሩት። እሱ ጠፋ ፣ እንዴት ጠባይ ማሳየት እንዳለበት አልተረዳም።

ወደ ቤት እየተመለስኩ ነበር ፣ እናም ይህንን ግራ የገባው የልጁን ገጽታ አየሁ። ሳሻ በዙሪያው ያሉትን ሰዎች አንዳንድ ድርጊቶችን እንዴት እንደሚሰማው ተሰማኝ። ለምሳሌ ፣ እ.ኤ.አ. በ 2001 በሳሻ ሃምሳኛው የልደት ቀን ዋዜማ ፣ የቲያትራችን ዳይሬክተር ወደ እሱ ቀርቦ “በጠረጴዛዬ ላይ ሰነዶችን ፈርሜያለሁ ፣ የህዝብ አርቲስት ማዕረግ ተሰጥቶሃል ፣ ሊናም ተከብራለች” አለ። ኢዮቤልዩ አል hasል ፣ ሳሻ ምንም ማዕረግ አላገኘችም። እና ማንም ምንም ነገር አልነገረውም ፣ አላብራራም። እሱ ስለእሱ አነጋግሮኝ አያውቅም ፣ ቅር እንደተሰኘ ወይም እንዳዘነ እንኳን አላሳየም። ግን ምን ያህል ህመም እና ደስ የማይል እንደነበር አውቃለሁ … የሆነ ቦታ መጋበዝን ረስተዋል ፣ በፖስተሩ ውስጥ አልጠቀሱትም ፣ በበዓሉ ላይ እንኳን ደስ አላሰኙትም። አሁን ሳሻ ለዘጠኝ ዓመታት ከሄደች ፣ ይህ ሁሉ ለእኔ ፍጹም የማይረባ እና ከንቱነት ይመስለኛል። ግን እንደዚህ ያሉ ነገሮች በጤንነቱ ላይ እንዳልጨመሩ አውቃለሁ።

በእርግጥ አንድ ተራ ሰው በዚህ በፍፁም ሊጨነቅ አይገባም። ይህ ታውቃለህ የተዋናይ ሙያ ዋጋ ነው። እሷ ስጦታ ወይም ሽልማት አይደለችም ፣ ግን ፈተና ናት። በዚህ ሙያ ውስጥ ጥቂቶች ብቻ ማዕረጎችን ፣ ማዕረጋቸውን እና ሁሉንም አስፈላጊ ክብርን በመቀበል ረጅም ዕድሜ ይኖራሉ። እና ሳሻ ፍጹም የተለየ ነበር - ተጋላጭ ፣ ጥበቃ የሌለው ሰው። ጫጫታው እና ሕያው ባህሪው ሁሉ ከዚህ ነው። እሱ ከሪያዛን ነው። እኔ ብልህ ነኝ ብላችሁ አታስቡ ፣ ግን በአንድ መጽሐፍ ውስጥ አንድ ጊዜ ከአባ ፓቬል ፍሎሬንስኪ ለአካዳሚክ ቨርኔስኪ የተላከ ደብዳቤ አገኘሁ - “በመላው ሩሲያ ተጓዝኩ። እና ከሁሉም በላይ በራያዛን ግዛት ነዋሪዎች ተመታሁ - ምን ያህል ክፍት ፣ ግልፍተኛ ፣ ገላጭ እና ግድ የለሾች ናቸው። ግን በተመሳሳይ ጊዜ ንፁህ ፣ ብሩህ ፣ ቆንጆ ሰዎች ናቸው። ያ ሁሉ ስለ ሳሻ ፋቲሺን ነው።

ምጽዋት ቤት

ለቲያትር 2001። ማያኮቭስኪ ልዩ። ተፋሰስ እንኳን አይደለም ፣ ውድቀት ነው። በበጋ ወቅት ናታሻ ጉንዳሬቫ በከባድ ስትሮክ ሆስፒታል ተኝታ ነበር። እና እሱ እና ሳሻ በጣም ተግባቢ ነበሩ።በአንድ ወቅት ፣ ከ “ዘመናችን” በፊት እንኳን ፣ እነሱ በቀላሉ አልተታለሉም። ከኮንሰርቶች ጋር በመሆን ወደ ተኩሱ ሄድን። በጉብኝት ላይ ናታሻ አሳደገችው ፣ አበላችው ፣ ወደ ገበያ ሄዱ። ሳሻ ናታሻ ከጓደኛው ከእግር ኳስ ተጫዋች ሳሻ ሚናቭ ጋር ግንኙነት እንዲፈጥር የፈለገበት ጊዜ ነበር። ከዚያ ብዙውን ጊዜ ከጉንዳሬቫ ጋር ወደ እግር ኳስ ይሄዳሉ። በተፈጥሮ ፣ ከዚያ በኋላ ምሽቱን አብረን እናሳልፋለን። በናታሻ ተሰብስቦ ፣ ጠጣ። ዘግይተው ከቆዩ ሳሻ አብሯት አደረ። እንደገና እደግመዋለሁ ፣ በጣም ቅን ሰዎች ብቻ የሚችሉበት ወዳጅነት ነበር። እና በናታሻ ፣ ሳሻ ላይ መጥፎ ዕድል ሲከሰት

ስለእሱ በጣም ተጨንቄ ነበር።

በዚያው ዓመት የቲያትራችን ዋና ዳይሬክተር እና የጥበብ ዳይሬክተር አንድሬ አሌክሳንድሮቪች ጎንቻሮቭ ሞተ።

ሳሻ ከእርሱ ጋር አጠናች። ወድጄዋለሁ ፣ ማለቂያ የሌለው እምነት ነበረኝ … በምርቶቹ ውስጥ እሱ ምርጥ ሚናዎቹን ተጫውቷል። ሰርጄ አርትስባasheቭ ወደ ቲያትር ቤቱ መጣ ፣ ስለ ጥበበኛው በደስታ እና እስትንፋስ በሚናገሩ ሌሎች አርቲስቶች ላይ ውርርድ አደረገ … እኔ እና ሳሻ ከሦስት ተዋናዮች ጋር በጨዋታ ውስጥ ሚናዎችን አገኘን - ስለ አንዳንድ ቤት አልባ ሰዎች የማይስብ ጨዋታ። በእንግዳ ዳይሬክተር መመራት ነበረበት ፣ ቀድሞውኑ በጣም አረጋዊ። ይህ ሁሉ ለድሃው ቤት ሰጠ። እና እንደገና የሳሻን ግራ መጋባት አየሁ። ቁስሎች በድንገት ወደቁ። አንድ ሙሉ እቅፍ ተፈጠረ። በእያንዳንዱ ክረምት ሳሻ በሳንባ ምች ሆስፒታል ተኝታ ነበር። ምንም እንኳን በችግር ውስጥ ለሁለት ሳምንታት በክሊኒኩ ውስጥ ቢያስቀምጠውም ሳሻ ያጠባው ሚካሂል ሳሞይቪች ቸርኒክክ ድንቅ ሐኪም ነበረው።

በተደጋጋሚ የሳንባ ምች ሳቢያ የልብ / የደም ቧንቧ በሽታ ተከሰተ። ሳሻ ከሌላ የሳንባ ምች በኋላ “ሌን ፣ የሆነ ነገር ደረቴን ይጎዳል። ህክምናውን በሙሉ አልጨረስኩም። ወደ ክሊኒኩ እሄዳለሁ። እሱ በቲያትር ቤቱ ደወልኩ ፣ እሱ በመለማመጃው ላይ እንደማይሆን አስጠንቅቄ ነበር። ስለዚህ ያለ እሱ እዚያ የምሠራው ያለ አይመስለኝም። ከዚያ የሚከተለው ይከሰታል። ከቲያትር ቤቱ ፖሊክሊኒክ ብለው ጠርተው ፣ “ንገረኝ ፣ ፋቲሺን በእርግጥ በእርስዎ ቦታ አለ?” እዚያ ተረጋግጧል። እናም በቦታው አለመገኘቴ ተቆጥሮ በጽሑፉ ስር ከቲያትር ቤቱ ተባረርኩ። ደህና ፣ ተርፌዋለሁ። በመጨረሻ ፣ እኛ በቂ ገንዘብ ነበረን ፣ ሳሻ በድርጅት ውስጥ ገንዘብ አገኘ። እኔ በቤት ውስጥ አንድ ነገር ነበረኝ - የባለቤቴ ጤና። ለሳሻ ግን ከሥራ መባረሬ ሌላው ለኩራቱ መዓት ሆነ። ይህ በኖ November ምበር 2002 ነበር። በሚያዝያ ወር እሱ ሄደ። ሃምሳ ዓመት ለአንድ ተዋናይ ወርቃማ ዘመን ነው።

ሳሻ ብዙ ያውቃል ፣ ብዙ መሥራት ችሏል ፣ በሙያው ውስጥ በእግሩ ላይ በጥብቅ ቆሞ ነበር። ግን ማንም አያስፈልገውም። የኪሳራ እና የብስጭት ሰንሰለት መንቀጥቀጥ ጀመረ። በአንድ ወቅት ሳሻ ብቻ አልደከመችም። መኖር ሰልችቶታል። ወስዶ … ሞተ።

እሱ በሄደ ጊዜ ምድር ከእግሬ በታች ቀረች ማለት አይደለም። እኔ በሌላ ልኬት ውስጥ ያለሁ ይመስለኝ ነበር - ከጎን የሚሆነውን ሁሉ እመለከት ነበር። ይህ ከንቱነት ትንሽ የንግድ ሥራ ነው። በሁኔታዎች መሠረት የሚያሳዝኑ ፊቶች። በአጠቃላይ እኔን ለመግለጽ የሞከረው ርህራሄ ፣ በአጠቃላይ ፣ በተመሳሳይ ቃላት “ያዝ ፣ ያዝ ፣ ያዝ!” ስለዚህ ሁሉንም ወደ ሲኦል ለመላክ እና “ለምን ታዝኛለህ? ሳሻ ለምን አልቆጨህም?” ጓደኞቼ በተወሰነ ግራ በመጋባት “ሌን ፣ ለምን የሬሳ ሣጥን በቲያትር ቤት ውስጥ አለ?” ብለው ጠየቁ። - “እና ምክንያቱም - እኔ መልስ ሰጠሁ ፣ - በፕሮቶኮሉ መሠረት የተከበረው አርቲስት ዕድሜውን በሙሉ በሚሠራበት በቲያትር መድረክ ላይ የመሰናበት መብት አልነበረውም”።

ግን ይህ ሁሉ ፣ ሁከት ፣ በአጠቃላይ ፣ ምንም ማለት አይደለም። እና ለቲያትሩ አመሰግናለሁ። ምክንያቱም የቀብር ሥነ ሥርዓቱን በማደራጀት በ Vostryakovskoye የመቃብር ስፍራ ውስጥ አንድ ቦታ አንኳኳ። ወደ ቡድኑ መልሰው ወሰዱኝ …

ጋሊያ ፣ ዶሮዎችን ይወዳሉ?

ኢጎር - እኛ በሹቹኪን ቲያትር ትምህርት ቤት የልደት ቀን ዓመታዊ በዓል ላይ ከጋሊያ ግላድኮቫ ጋር ተገናኘን። የሦስተኛ ዓመት ተማሪ ነበርኩ። እሱ ወደ ሞስኮ የመጣው ከ Dneprodzerzhinsk ፣ ከዚያ በፊት በካርኮቭ የባህል ተቋም ተመረቀ። ጋሊያ - ከእኔ ከአምስት ዓመት ትበልጣለች - ከዚያ ቀድሞውኑ በጎጎል ቲያትር ውስጥ ሰርታ ከክፍል ጓደኞ with ጋር ለመገናኘት መጣች። ጥቅምት 23 ቀን 1983 ከምሽቱ አሥር ተኩል ገደማ ላይ በማይታመን ሁኔታ ቆንጆ ሴት ወደ ደረጃው ስትወርድ አየሁ ፣ እና ዓይኖቼን ከእሷ ላይ ማውጣት አልቻልኩም።

ጋሊያ በአሌክሳንደር ሚታ “ዘ ክሩ” በተሰኘው ፊልም ውስጥ የጀግናውን የጆርጂ ዣህኖቭን ልጅ ተጫውታ ነበር።ሚናው ዋናው አይደለም ፣ ግን ብዙ ሰዎች እዚያ ያስታውሱታል … በአጠቃላይ እኔ ጠፋሁ። በሆነ ጊዜ ጋሊያ እንዲሁ ወደ እኔ አቅጣጫ የተመለከተ ይመስለኝ ነበር። ትዝ አለኝ። እመሰክራለሁ ፣ ልጃገረዶቹ ወደዱኝ ፣ አንድ ታዋቂ ሰው ነበር። የምሽቱን መጨረሻ ጠበቅኩ። ሁሉም ማለት ይቻላል ቀድሞውኑ ተበታትነው ነበር ፣ እኔ በሎቢው ውስጥ ብቻዬን ነበርኩ። እናም እሱ ጠበቀ። ጋሊያ ለመልቀቅ እየተዘጋጀች ትኩረቴን ሳበችኝ። እሷም "ለምን እዚህ ተቀምጠሃል?" - "እኔ እጠብቅሃለሁ." ተገረመች። "ልወስድህ?" - ጠየቀሁ. እሷም ተስማማች። እናም ሰዓቱ ከሌሊቱ ሁለት ሰዓት ነው። ከእኔ ጋር 10 ሩብልስ ገንዘብ አለኝ። ደህና ፣ ይመስለኛል ፣ በቂ መሆን አለበት። መኪናውን ይዘን ወደ ቤቷ ሄድን።

ትዝ አለኝ ቡና ቁጭ ብዬ። ጋሊያ ከዚያ ቡልጋሪያን - በነገራችን ላይ ወደ የውጭ ጉዳይ ምክትል ሚኒስትር ሊያገባ ነበር። አስቀድሜ ወደ ሙሽሪት ሄድኩ ፣ እናቱን አገኘኋት … ለአንዳንድ የቡልጋሪያ ጣፋጭ ምግቦች አደረከችኝ። በቡልጋሪያ ማስታወሻ ደብተር ላይ በጎጎል ቲያትር ስልክ ቁጥሩን ጻፍኩ። እቤት ስልክ አልነበራትም። ይላል - ማክሰኞ አስራ ሁለት ሰዓት ላይ ይደውሉልኝ። በጣም ብዙ ቆየን ፣ ለመልቀቂያ የሚሆን ገንዘብ ባይኖርም ፣ መልቀቅ ያለብኝ መሰለኝ። እና ከዚህ እንዴት ይወጣሉ? እኔ ሙስቮቫዊ አይደለሁም። ጋሊያ “የት ትሄዳለህ? ቆይ። ገና ማለዳ ተዘጋጀሁ ፣ እሷ አሁንም ተኝታ ነበር። ለቅቄ ፣ “ስለተከሰተው ነገር ሁሉ አመሰግናለሁ” የሚል ማስታወሻ ጻፍኩ። ምንም ስላልነበረ ደደብ ነው። ወጥ ቤት ውስጥ ተኛሁ። እኔ ግን እጅግ የከበርኩበትን ሰዓት ረሳሁ። ጋሊያ በኋላ ነገረችኝ - ማስታወሻዬን ስታነብ ፣ ከእንግዲህ አንገናኝም ብላ አሰበች።

ግን የረሳሁትን ሰዓት አየሁ … ማክሰኞ እኩለ ቀን ላይ የሄደችኝን ስልክ ደወልኩ። በስልክ መቀበያው ውስጥ አንድ ቢፕ እና የጋሊን ድምጽ “ሰላም” እሰማለሁ። እሷ ጥሪዬን እየጠበቀች እንደሆነ ተገነዘብኩ። እመጣለሁ ብዬ ተስማማን። እና ከዚያ በሌሊት በ Smolensk ግሮሰሪ መደብር ውስጥ እንደ ጫኝ እሠራ ነበር። እዚያ መጥቼ ለወንዶቹ “ለማግባት ሄድኩ” አልኳቸው። እነሱ በጣም ጥሩውን ቋሊማ ፣ ያጨሰ ዶሮ ፣ የሮክፈርት አይብ ለእኔ ሰበሰቡ … እነሱ “ውሰደው ፣ ያሸታል ፣ ግን ምሁራን - አርቲስቶች ፣ አርቲስቶች በጣም ያከብሩትታል” አሉ። በዚያ ቀን ደመወዜን ተቀበልኩ። አያቴ በሜትሮ አቅራቢያ ተቀምጣ ፣ ክሪሸንስሄሞችን እየሸጠች ፣ ሁሉንም አበባዎች በጅምላ ገዛች። እነዚህ የጋሊና ተወዳጆች ናቸው። እሱ ሲመጣ በመጀመሪያ የጠየቀው ነገር “ጋሊያ ዶሮዎችን ትወዳለህ?” የሚል ነበር። እሷ ትንሽ ፈገግ አለች ፣ ግን “እወድሻለሁ” ብላ መለሰች። - "ታገቢኛለሽ?" - “እወጣለሁ”

ሁሉም ነገር በዚህ ተጀመረ። የቡልጋሪያ ሙሽራው ተሰናበተ። እና እኛ ታህሳስ 13 ላይ ቀድሞውኑ ሠርግ ተጫውተናል - ከተገናኘን ከሁለት ወር ባነሰ ጊዜ ውስጥ። ለሃያ ዓመታት ኖረናል ፣ እና ሁሉም ነገር ሆነ። እኛ በጣም የተለያዩ ነን። ጋሊያ የተማረች ፣ ምሁራዊ ፣ በምላስ ላይ ስለታም ናት። በግጭታችን ወቅት ስለእነዚህ “ዶሮዎቼ” ስንት ጊዜ አስታወሰችኝ - “ኦ ፣ አንተ! ሎክ ዲኒፕሮዘዘርሺንኪ”። እኔን ያሳደገችኝ ሳይሆን እሷን እያየሁ እራሴ እራሷን ወደ እርሷ ደረጃ ለመሳብ ሞከርኩ። ለመውጣት እንኳን የሞከርንበት ጊዜ ነበር። እንደገና ፣ የእኔ ገጸ -ባህሪ አስቂኝ ነው። ግን አብረን በጣም ስለወደድኳት ተጠብቀን ነበር … እና ከዚያ ቫስካ እዚህ ተወለደ። ጋሊያ በጣም ደስተኛ ሆና ተመላለሰች። የሕይወታችን ምርጥ ጊዜ የተጀመረ መስሎን ነበር …

ስለ አንዳንድ ነገሮች ላለማሰብ እሞክራለሁ ፣ የሆነ ነገር ተረሳ።

እኔ እና ጋሊያ በቫስካ ሁሉም ነገር ትክክል እንዳልሆነ ሲሰማን አሁን አላስታውስም። ደህና ፣ እሱ ከሚጠበቀው ትንሽ ዘግይቶ ሄደ። በዚህ በተለይ አልደነገጥን። በልጃችን ውስጥ ምንም ያልተለመዱ ነገሮችን አላስተዋልንም። ምንም አያውቁም ነበር። ዶክተሮቹ ቫሳ የመውለድ ጉዳት እንደደረሰበት አልተናገሩም። ምናልባት እነሱ ራሳቸው ይህ ወደ እንደዚህ ዓይነት መዘዞች ያመራሉ ብለው አልገመቱ ይሆናል … ምናልባት እሱ የእድገቱ መዘግየት ጎልቶ ሲታይ የአራት ዓመት ልጅ ነበር። ግን ያኔ እንኳን ችግሩ በጣም ከባድ እንደሆነ አላሰብኩም ነበር። ሁሉም ነገር ደህና ይሆናል ብዬ አሰብኩ። የአደጋችንን ስፋት ባለመረዳት ጋሊያን “አትደንግጥ። ብዥታ ነው! ታክሲ እንሄዳለን ምናልባት ስላልጨነቅኩ በግድግዳው ላይ ጭንቅላቴን አልነኩትም ፣ ለእሷ ትንሽ ቀለል አለ። ምንም እንኳን ጋሊያ ሁሉንም ነገር ቀድሞውኑ የተረዳ ይመስለኛል። እና ሁሉም ተመሳሳይ ፣ ለልጃችን የተሰጠው ምርመራ - በደካማነት ደረጃ ላይ የአእምሮ ዝግመት - አስደነገጣት።

እስከዚያች ቀን ድረስ ሁኔታው ሊስተካከል ይችላል የሚል ተስፋ ያላት ይመስለኛል። ግን ስለ እናት ልጅዋ ለእናት ይህንን ማንበብ አስፈሪ ነው።ዶክተሩ አረጋጋው “አትበሳጭ ፣ ሁሉም ነገር በጣም መጥፎ አይደለም። በሌላ መንገድ መፃፍ አንችልም …”ያጋጠመንን ሲያውቀኝ ፣ ከዚህ መጥፎ ዕድል ጋር ለመጣጣም ባለመቻሌ ፣ ከአልኮል ጋር ችግር አጋጠመኝ። እስከ ሠላሳ ዓመቱ በጭራሽ አልጠጣም ፣ ግን ከዚያ ተሰብሯል … ጋሊያ በጎጎል ቲያትር ውስጥ ሰርቷል ፣ በሁለት ተጨማሪ ፊልሞች ላይ ኮከብ አደረገ። ድጋፍ ሰጪ ሚናዎች ፣ ግን ጓደኞች እና የሚያውቋቸው ሰዎች “ጋሊያ ፣ አሁን ወደ ሲኒማ ትጋበዣለሽ። በእንደዚህ ዓይነት ገጽታ አሁን መቅረጽ ይጀምራሉ …”ግን ወደ ፓርቲዎች መሄድ ፣ ዳይሬክተሮችን ማወቅ ፣ እራስዎን“ማሳየት”ነበረብዎት። እናም ጋሊያ ይህንን ማድረግ አልፈለገም። እሷ በጣም ኩራተኛ ፣ የማያወላውል ነበረች … እና ቫሲያ በአብዛኛው በእሷ ላይ ነበር። ያ ጋላ ምን ያህል ዋጋ አስከፍሏል!

ይህንን ስዕል ብዙ ጊዜ አይቻለሁ። እሷ ከቫስካ ጋር ወደ መጫወቻ ስፍራ ትመጣለች። ወዲያውኑ እናቶች ሁሉ ልጆቻቸውን ይዘው ይሄዳሉ። አንድ ሰው ልጁ እንደዚህ ካለው “ለመረዳት የማይቻል” ልጅ ጋር እንዲጫወት አይፈልግም ፣ አንድ ሰው በቀላሉ ይፈራል - አታውቁም? እና ቫስካ - እሱ በጣም ደግ ነው ፣ እሱ በእርግጥ ወደ እኩዮቹ ይሳባል። ጋሊያ እንዴት ኖዶል እንዳላት ፣ እንባዋን እንዴት እንደደበቀች አየሁ … እኛ ግን እንደ ተራ ሰዎች ለመኖር ሞከርን። እኛም አስደሳች ጊዜያት ነበሩን። በሴንት ፒተርስበርግ አቅራቢያ በሎዴኖዬ ዋልታ ከተማ ወደ ጋሊና ወላጆች በመኪና እንደሄዱ አስታውሳለሁ። እዚያ መገኘቴ በጣም አስደስቶኛል። እኛ ወደ እንጉዳይ ወደ ጫካ ሄድን ፣ ቫስካ ከእኛ ጋር ነበር። አሁን ማንም የለም ፣ ባዶ ቤት አለ። እኔ አሁንም አልገባኝም -ሙሉ ሕይወት ነበረ። የት ሄደች? አንዴ ከአያቶቼ ጋር ለመቆየት እዚያ ወደ ቫሳ ወሰድኩ። በበዓሉ ላይ በአከባቢው መደብር ውስጥ ጌሌ አንዳንድ ጥሩ ነገሮችን ገዝቷል - ቆንጆ ቦት ጫማዎች ፣ ፋሽን ኮት።

ወደ ቤት መጣሁ ፣ ጋሊያ አዲስ ልብሶችን ሞከረች። ሁሉም ነገር በትክክል ይጣጣማል። ቆንጆ ዋጋ አለው - ለመደነቅ! እና በድንገት እውነተኛ ድብርት አላት። እንደበፊቱ አለቀሰች። ጋሊያ በጣም ጠንካራ ነበረች ፣ ሁሉንም ነገር ለራሷ አቆየች። እና ከዚያ የእኔ ነርቮች ሊቋቋሙት አልቻሉም።

እነዚህ ልምዶች እና “ፍንዳታ” አንድ ጊዜ ሰውነት ብረት አይደለም። በ 1995 በካንሰር በሽታ ታመመች። ግን ከዚያ ቀዶ ጥገናውን በሰዓቱ አደረጉ ፣ ጋሊያ ሁሉንም ነገር በደንብ ታገሠ ፣ ጥሩ ተሰማ። ለስምንት ዓመታት በሽታው ራሱን እንዲሰማው አላደረገም። እኛ እንዳለፍን ፣ እንደወጣን እርግጠኞች ነበርን … በግልጽ ፣ ችላ ፣ አፍታውን አጣ። ጋሊያን ወደ ሆስፒታል ከወሰድኳት በኋላ ምርመራ ማድረግ አለባት። እኛ “በመተዋወቅ” እንነዳለን -በዚህ ክሊኒክ ውስጥ የመምሪያው ኃላፊ ጋሊያ የምትሠራበት የጎጎል ቲያትር ዋና ዳይሬክተር ወንድም ነው።

መንገዴን እምብዛም አላገኘሁም ፣ ጠፋሁ። በመጨረሻ ደረስን። ጋሊያ እየጠበቅኩ በአገናኝ መንገዱ ውስጥ ተቀምጫለሁ። እንዲህ ሆነ - “ግባ ፣ ዶክተሩ ከዚህ እንዴት እንደሚወጡ ያብራራልዎታል። ደህና ፣ እሱ ለጋሊያ ነገረው። እና ለእኔ በግልፅ ጽሑፍ ውስጥ - “እሷ በጣም የቀረች ናት። ምንም ማድረግ አይቻልም …”ያኔ አላመንኩትም ነበር። ጋሊያ ወደ ሆስፒስ ሲገባ እንኳን አሁንም አላመነም። እሷ በዓይናችን ፊት ቀልጣ እየቀለጠች መሆኑን ብመለከትም። ከቅርብ ቀናት ወዲህ እቅፍ አድርጎ ሲወስዳት ምንም አልመዘነችም። እና ስለ ሞት በጭራሽ አናነጋግራትም። ሆስፒስ ስለ እሱ በጭራሽ አይናገርም ፣ በጣም ከባድ በሆኑ ጉዳዮች ላይ ብቻ። ነገር ግን ቬራ ቫሲሊቪና ሚልዮንሺቺኮቫ (የመጀመሪያው የሞስኮ ሆስፒስ መስራች እና ዋና ሐኪም። - የአርታዒ ማስታወሻ) ጠራኝ እና “ኢጎር ፣ ጋሊያ ለመኖር ጥቂት ቀናት ቀርተዋል። ለእሷ መንገር አለብኝ። ግን አልችልም። የሚያስፈልገውን ተረድቻለሁ ፣ ግን እነዚህን ቃላት ለመናገር ጥንካሬ የለኝም። በማግስቱ ወደ ጋላ መጣሁ።

እሷ “ቬራ ቫሲሊቪና ሻምፓኝ እንድጠጣ ፈቀደችልኝ” ትላለች-በኋላ ላይ ቬራ ቫሲሊቪና ለረጅም ጊዜ የቆየ የሕክምና ሥነ ምግባርን እንደምትከተል ተረዳሁ። ቼኮቭ በጀርመን ሲሞት ፣ ከመሞቱ ጥቂት ቀናት በፊት ፣ የሚከታተለው ሐኪም ወደ እሱ መጥቶ “ሻምፓኝ ይጠጡ ፣ አንቶን ፓቭሎቪች” …

ጋሊያ ከመሞቷ በፊት ወደ መናዘዝ እንድሄድ ጠየቀችኝ። ምናልባት ለእሷ በጣም ጥሩ ባል አልነበርኩም ፣ በእግዚአብሔር ፊት ንስሐ የምገባበት ነገር ነበረኝ። ወዲያውኑ አልተዘጋጀም ፣ ለመዘጋጀት ረጅም ጊዜ ፈጅቷል። ከካህኑ ፊት ቆሜ ስሆን ፣ በጣም ከባድ ሆኖብኝ ነው ኃጢአቴን የተናገርኩት። ግን ሁሉንም ነገር አስታወስኩ - ክህደት ፣ ስካር … ለዚህ ሁሉ መናዘዝ ምን እንደሚመስል መገመት ይችላሉ? በዚያ ቅጽበት ስሜቴን አልረሳውም። አባ ኤipፋንዮስ ካዳመጠኝ በኋላ የሚከተለውን የመሰለ ነገር እንደሚጠብቅ ጠብቄአለሁ - “ለሦስት ወራት በሰንሰለት ተቀመጡ ፣ ይራቡ እና እራስዎን ይገርፉ!”

እናም “ጌታ ኃጢአታችሁን ይቅር ይላችኋል። ሂድና ከእንግዲህ ኃጢአት አትሥራ …”

ሻማው እየነደደ እያለ …

ሊና - ከሳሻ ቀብር በኋላ ወላጆቼ ወደ ሚንስክ ወሰዱኝ። እግዚአብሔር ጤናን ይስጣቸው ፣ እነሱ በጣም ይደግፉ ነበር ፣ ምንም ነገር ባላባባሱ ፣ ምንም ነገር አጉልተው ሳያውቁ። በአንድ ቁልፍ ውስጥ በዝምታ ኖርን። ወደ ዳካ ሄድን ፣ በአትክልቱ ፣ በአትክልቱ አትክልት ተጠምደን ነበር። ግን ለዘላለም እዚያ መሆን አልቻልኩም። በአርባ ቀናት ወደ ሞስኮ ተመለሰች። ከሳሻ ጋር ወደ አፓርታማችን ገባሁ - እና ሁሉም የእሱ ነገሮች ነበሩ ፣ ሽታው ፣ በሚያሳዝን ሁኔታ ውድ … ነፍሴ በጣም ከባድ ፣ የማይታገስ ሆነች። በእውነቱ ከዚያ ወደየትኛውም ቦታ ለመንቀሳቀስ ፈልጌ ነበር። የኑሮ ሁኔታዬን እንዳሻሽል ለመጠየቅ ለቲያትሩ መግለጫ ጻፍኩ። በሉ ፣ አፓርታማው ከቲያትር ቤቱ በጣም ርቆ ይገኛል … ይህ በእውነት እንደዚህ ነው።

ግን እኔ በአካል እዚያ መሆን እንደማልችል አልጽፍም ፣ ምክንያቱም ሁሉም ነገር ሳሻን ያስታውሰኛል። እነሱ ግን አልሰሙኝም።

የመታሰቢያ ሐውልቱ ገንዘብ በጓደኛችን ፣ በስፖርት ጋዜጠኛ ሳሻ ላቮቭ ተሰብስቧል። እሱ ራሱ “ሊና ፣ ይህንን እከባከባለሁ ፣ ለሳንካ ያለኝን ግዴታ መወጣት እፈልጋለሁ” ሲል ሀሳብ አቀረበ። ምናልባት ፣ ያለ ሰው እርዳታ ማድረግ እችል ነበር። በመጨረሻም መኪናውን ይሸጡ። ግን አሰብኩ -ሳሻ የህዝብ ሰው ነበር። የእሱ ትዝታ የእኔ ብቻ አይደለም። ፋቲሺንን በቅርበት የሚያውቁ ሰዎችም መሳተፍ ይፈልጋሉ። እና ምንም እንኳን ፓራዶክስ ቢመስልም ለዚህ ዕድል ለእኔ አመስጋኝ ይሆናሉ። ንድፉ የተሠራው በጓደኛችን አርቲስት ሳሻ ፖፖቭ ነው። እዚያም ተገቢውን ልኬቶችን ለመውሰድ ወደ መቃብር ሄጄ ነበር። እና በቴፕ ልኬት ለማወቅ ስሞክር አንዲት ሴት ወደ እኔ መጣች። በሁለት እጆ the ፎቶግራፉን ደረቷ ላይ ጨበጠችው።

እሷ በሳሻ ሥዕል ላይ አንገቷን ቀና አድርጋ “ይህ ባልሽ ነው?” ብላ ጠየቀች። እላለሁ ". እኔ ራሴ በትኩረት መለካቴን እቀጥላለሁ። እናም እጆ herን ከደረትዋ ላይ አውጥታ ፍጹም መልአካዊ ፊት ያለችውን የሴት ልጅ ምስል ዘረጋችልኝ - “እና ይህች ልጄ ናት። እሷ በ ‹ኖርድ-ኦስት› ተገደለች። ስለዚህ ጉዳይ ምን ልነግራት? እኔ ዝም አልኩ ፣ እሷን አልመለከትም ፣ ወደ ሥራዬ እሄዳለሁ። ሴትየዋ አይወጣም። “ለምን መኖር እንዳለብኝ አላውቅም” ይላል። ተገረምኩ - የራሴ ሀዘን አለብኝ ፣ በሌላ ሰው ውስጥ ለመግባት ጥንካሬ የለኝም። ግን እሷ በጣም ትጠይቀኛለች - “ለምን?” ውይይቱን ትንሽ ለመተርጎም እሞክራለሁ - "ባል አለህ?" - “ስለዚህ ፣ ልጄ ጠፍታለች ፣ ባለቤቴ ሁል ጊዜ መጠጣት እና መጠጣት ጀመረ። እና እዚህ እኛ ከእሷ ጋር ነን - እሷ - ከሞተችው ሴት ል photograph ፎቶግራፍ ጋር ፣ እኔ - በሀምሳ ሁለት በሞተው በባለቤቴ መቃብር ላይ። ሁለታችንም በአንድ ውሻ ላይ እራሳችንን የምንሰቅልበት ጊዜ ነው። እኔ እንዴት መኖር እንደምችል አልገባኝም … ለመጀመሪያ ጊዜ ፣ ወደ ሳሻ መቃብር ስመጣ ፣ ተቅበዘበዝኩ ፣ ተመለከትኩ - ከመቃብሩ ብዙም ሳይርቅ አንድሪውሻ ቦልትኔቭ ተቀበረ ፣ ወዳጄ።

እና በሌላ ቦታ በ ‹90 ሰባዎቹ› ውስጥ አንድ ሙሉ ጎዳና ፣ ወጣት ወንዶች ፣ በጥይት የተቆረጡ ናቸው። እኔም ስለ ሕይወት ትርጉም አሰብኩ ፣ እናም ሀሳቤ ጨለመብኝ - “ለምን? ለምን?..”ቀጥሎ ምን እንደ ሆነ ማስረዳት አልችልም። “የተናደደ አእምሮዬ” ለምን ተፈላ ፣ ጥንካሬው ከየት መጣ ፣ ቃላቱ የት ነበሩ? እኔ ግን በዚህ ያልታደለች አክስቴ ላይ ጮኽኩ - “እንዴት እንዲህ ለማለት ደፍረዋል? እንዴት እንደዚህ ያስባሉ ?! ምንም አናውቅም። የሴት ልጅሽ ነፍስ ከሰማይ ብታይሽ? ምናልባት ለራሷ ቦታ ላታገኝ ትችላለች ፣ እዚህ እየተራመዱ ፣ እያለቀሱ! እሷ እዚያ መረጋጋት አለባት። በዚህ ጊዜ አንድ ሽኮኮ በመንገዱ ላይ ይራመዳል። “አየህ ፣” እላለሁ ፣ “ምናልባት የሴት ልጅዎ ነፍስ ይህንን ሽኮኮ ተቆጣጠረች ፣ እርስዎን ለማየት መጣች ፣ እና እዚህ ትጀምራላችሁ…”

ይህንን ሁሉ በጣም በኃይል እናገራለሁ ፣ እና በድንገት ሴቲቱ እንደነቃች ዓይኖ toን ወደ እኔ አነሳች እና በእንደዚህ ዓይነት ተስፋ “አዎ? ይመስልሃል?" ስሜቴን ሳላጣ እቀጥላለሁ “በእርግጥ! እንዴት ሌላ! " እሷ ነቀነቀች ፣ ዞረች እና ሄደች ፣ እናም እኔ በጽድቄ እና በጥንካሬዬ ስሜት ቆሜ ቆየሁ። ይህችን ሴት ማሳመን ብቻ ሳይሆን እራሴን አሳመንኩ። በዚያ ቅጽበት በ ‹ቮስትሪኮቭስኮዬ› መቃብር ውስጥ የተቀበሩት የሁሉም ዘመዶቼ ወደ እኔ ቢቀርቡልኝ እኔ ደግሞ አሳመንኳቸው- “ወንዶች ፣ የምንወዳቸው ሰዎች ፣ የምንወዳቸው ሰዎች ፣ እዚህ የማይተካ ውሸት። ግን መኖር አለብን። ታቲያና ኢቫኖቭና ፔልቴዘር እንደተናገረው - “እኛ አሁንም ከፊት ነን”። የሚያስፈልገኝን አግኝቻለሁ። በሬቲክ አስተካክሎ ወደ ራሷ ሄደ።ሄጄ አስባለሁ - “ጥሩ ይሆናል ፣ ሳሽካ ከዚያ አየችኝ እና“የእኔ! ከሁሉም ምርጥ!" እና ከህይወት ጋር እንኳን ያልታረቀኝ ፣ ግን በቀላሉ ያነሳሳኝ ሌላ ክፍል ነበር።

እናም ፣ እንግዳ ቢመስልም ፣ እንደገና በመቃብር ስፍራ ላይ ሆነ። ለሳሻ የመታሰቢያ ሐውልት ተሠራ። እኔ ቆሜያለሁ ፣ እንደዚህ ያለ “ሀዘንተኛ መበለት” ፣ መቃብር ቆፋሪዎች እየሰሩ ነው። በድምፅ ውስጥ በተደበቀ አሳዛኝ ሁኔታ እጠይቃለሁ - “ወንዶች ፣ በኋላ ላይ እነዚህን የእብነ በረድ ሰቆች ማንሳት ይችላሉ?” - "ይችላል። ለምን?" - “ለሁለተኛው ቀብር”። - “እና ማንን እንቀብራለን?” - "እኔ". - “አትፍሩ ፣ እንቀብረዋለን።” እናም እነሱ በቀላል ፣ በተለይም እና ያለ ተንኮል ሙሉ በሙሉ አረጋገጡልኝ። እኔ እምላለሁ: ሕይወት ተሻሽላለች ፣ ሕይወት የበለጠ አስደሳች ሆነች … ሕይወት ማለፉን ማወጅ ወንጀል ነው። አያልቅም ወገኖቼ። ቢያንስ ይህ መቼ እንደሚሆን መወሰን በእኛ ላይ አይደለም። የሞታችንን የምስክር ወረቀት አንፈርምም … አዎን ፣ ሕይወቴ “ከእግሬ በታች የወጣችበት” ጊዜ ነበር።

ምናልባትም ፣ ከመርከብ መሰበር ተርፎ በበረሃ ደሴት ላይ ራሱን ያገኘ ሰው እንደዚህ ይሰማዋል። አንድ ቀን መኪና ውስጥ እንዴት እንደነዳሁ አስታውሳለሁ - ሬዲዮው እየተጫወተ ነበር ፣ ጓደኛችን አንድሪውሻ ማካሬቪች ከሳሻ ጋር ይዘምራል - “እጆችዎን ዝቅ የሚያደርጉበት እና ቃላት ያልነበሩባቸው ቀናት ነበሩ…” ይህንን መዝሙር መቶ ሰማሁት። ጊዜያት። ወደ መስመሮቹ ይመጣል - እና እኔ ወደ የትኛውም ቦታ ለመሄድ ፣ ቤቴን ለመዝጋት እና ቁልፉን ላለማግኘት ፈልጌ ነበር … አቆማለሁ ፣ በተሽከርካሪ መንኮራኩሩ ላይ ወድቄ አለቅሳለሁ … ግን ያኔ - “ግን አመንኩ - ሻማው እየነደደ እያለ ብርሃኑ እስኪያልቅ ድረስ ሁሉም ነገር አልጠፋም…”

“እርዳኝ ፣ ጠንቋዮች”

ኢጎር - ብቻዬን ለመተው በጣም ፈርቼ ነበር። ይህ መጥፎ ሰበብ ሊሆን ይችላል ፣ ግን አንድን ሰው መንከባከብ አለብኝ።

ጋላን መንከባከብ እወድ ነበር ፣ እሷ እንደሚያስፈልጋት አውቃለሁ። እና እዚህ በእጄ ውስጥ የታመመ ልጅ አለኝ ፣ ግን እንዴት መኖር እንደምችል አላውቅም። እሱ ራሱ እንባ አላፈሰሰም ፣ ስለ ገላ እንኳ አላናገረኝም። ጓደኛዋ እናቴ አሁን በሰማይ እንደሆነ ነገረችው። ሁለት ጊዜ ጠየቅሁት - “ቫሳ ፣ ስለ እናቴ እያለምክ ነው?” - "አይ". እና ያ ብቻ ነው። በጣም የጥፋተኝነት ስሜት ተሰማኝ - ጋሊያን ባለማዳን ፣ እርሷን በመመልከት ፣ እሷን ባለመጠበቅ። በእኔ ምክንያት የሞተች መሰለኝ። እንዲያውም ወደ ጠንቋዮች መሄድ ፈልጌ ነበር። “ጠንቋዮች ፣ እርዱኝ” በሉ። አስወግደኝ ወይም በተቃራኒው አስገርመኝ!” እንደዚህ ያለ በከንቱ ተንከባለለ ፣ ሁሉም ነገር ጠርዝ ይመስለኝ ነበር … ቫስካ ፣ በእርግጥ ከማንኛውም የችኮላ ድርጊቶች ጠብቆታል። እናቴ መጥታ ለመርዳት ሞከረች ፣ ግን ለእኔ የከፋ ሆነ። በተመሳሳይ ጊዜ ሊፈቱ የሚገባቸው የዕለት ተዕለት ችግሮች በእኔ ላይ ወደቁ። ጋሊያ ጋር ስለተመዘገበ አፓርታማችንን እንደገና ለማስመዝገብ።

ከሞተች በኋላ የመጀመሪያዎቹ ስድስት ወራት እኔ ያን ያህል አልነበርኩም ፣ ስለሆነም ሁሉንም ነገር በፍርድ ቤት በኩል ማድረግ ነበረብኝ። ወደ ሐኪሞች ይሮጡ ፣ የቫስኪን የአካል ጉዳትን ይመዝግቡ። ሌላ ወረቀት ለማግኘት በመስመር ላይ መቀመጥ ያስፈልግዎታል ፣ እና ለሦስት ደቂቃዎች እዚያ መቆየት አልችልም። አሁን እኔ እንደማስበው - ይህንን ሁሉ እንዴት ታገስኩ? መጀመሪያ ላይ ሴቶቼ በየሳምንቱ ይለወጡ ነበር። አጠገቤ ሴት ያስፈልገኝ ነበር። አንዴ በአጋጣሚ ከአንዲት ልጅ ጋር ተገናኘሁ - ወጣት ተዋናይ። መገናኘት ጀመርን። ታውቃላችሁ ፣ መተንፈስ የቀለለ ያህል። እኔ መንከባከብ የምችል አንድ ሰው ነበር። እኔ እየተንቀጠቀጥኩ ፣ እኔ እና ኦልጋ ስኬታማ የምንሆን ይመስለኝ ነበር። ከጥቂት ወራት በኋላ ፈርመናል።

“ስሜ ኢጎር ነው”

ሊና - ሳሻ በሞተች ጊዜ ጓደኞቼ ስለ ብቸኝነቴ በጣም ተጨነቁ። ሁሉም ለመርዳት ፣ ለመደገፍ ፈለገ። ተዝናናሁ - እኔ እንድጎበኝ ተጋበዝኩ ፣ ከአንድ ሰው ጋር ተዋወቅሁ ፣ ወደ ዓለም ተወሰድኩ። ስለዚህ አንድ ቀን ምሽት “ሕፃን በወተት ውስጥ” በሚለው ተውኔቱ በሩበን ሲሞኖቭ ቲያትር ላይ ተገኘሁ። በጣም ትልቅ ሚና የማይጫወት ተዋናይ ትኩረቴን ሳብኩ። ለጓደኛዋ “ድንቅ አርቲስት። እሱን አላውቀውም እሷ “ይህ Igor Vorobyov ነው። አርቲስቱ ጥሩ ነው ፣ በጣም ደስተኛ አይደለም። ባለቤቱ ባለፈው ዓመት ሞተች። ልጁ ታሟል …”ብዬ አሰብኩ -“ዋው ፣ እንዴት አስደሳች ነው። ሚስቱን አጣ ፣ የእኔ ሳሻ ሞተች። በንድፈ ሀሳብ ፣ ስለ እርስ በርሳችን ልናውቅ ይገባን ነበር ፣ ተዋናይው ዓለም ትንሽ ነው … ማንም ስለ እሱ ለምን አልነገረኝም? ስለዚህ ጊዜው አይደለም።” ያ ብቻ ነው ፣ ሥዕሉ ተደምስሷል።

አንድ ዓመት ያልፋል።ከወጣት ተዋናይ ጋር በቲያትር ውስጥ ከተቀመጥን በኋላ ስለ ደስተኛ ያልሆነ የፍቅር ስሜት ትነግረኛለች። እና እኔ “ሕይወቷን አስተምራለሁ”: - “ስለ ምን ትጨነቃላችሁ! ዓይንዎን ይክፈቱ ፣ ጆሮዎን ይክፈቱ ፣ ልብዎን ይክፈቱ። እርስዎ ይራመዳሉ ፣ ምንም የሚከሰት አይመስልም። ወደ ግራ ዞርኩ ፣ እና እዚያ - አንድ ጊዜ - እና ደስታዎ። ተረድተዋል? ልክ እንደዚህ! እናም ወደ ቤት ሄደች። ከቲያትር ቤቱ ወጥቼ አንድ ሰው ወደ እኔ አቅጣጫ ሲሄድ አየሁ። ይህ ያው ተዋናይ Igor Vorobyov መሆኑን እረዳለሁ። ዓይኖቹን አየሁ - እሱ እንደዚህ ያለ እንግዳ ፣ የሚወጋ የፍተሻ መልክ ነበረው - “አምላኬ ፣ በምን ዓይነት ችግር ውስጥ ነህ … ሙሉ በሙሉ ግራ ተጋብቷል … ግን እኔ ብቻ ልረዳህ እችላለሁ” ብዬ አሰብኩ። ይህንን ለረጅም ጊዜ ስናገር ቆይቻለሁ። በእውነቱ ፣ ሁሉም ሀሳቦች በቅጽበት በጭንቅላቴ ውስጥ ይሮጣሉ። እኔ ወደ መኪናዬ ውስጥ እገባለሁ ፣ ሞተሩን አብራ ፣ ወደ ኖቪ አርባት ቀስ ብዬ እሄዳለሁ ፣ እኔ ራሴ የት እንደሚሄድ እያየሁ? እንዲሁም በአርባቱ ላይ። አየሁ - እሱ ጭንቅላቴን ወደ እኔ አቅጣጫ አዞረ ፣ ይህ ማለት እሱ ለእኔም ትኩረት ሰጠ ማለት ነው።

መውጫው ላይ በትንሽ የትራፊክ መጨናነቅ ውስጥ ተጣብቄ ነበር። እኔ ለራሴ አስባለሁ - “እሱን ማግኘት ለእኔ ከባድ አይሆንም” ብዬ አስባለሁ። እና በድንገት አንድ ሰው ከተሳፋሪው መቀመጫ ጎን በመስኮቱ ሲያንኳኳ ሰማሁ። ጭንቅላቴን አዞራለሁ - ኢጎር። "ይችላል?" - ይጠይቃል።

ኢጎር - በዚያ ቀን ወደ ሩባን ሲሞኖቭ ቲያትር ለመለማመድ ወደ አርባት ሄጄ ነበር። በአጋጣሚ በዚህ አካባቢ አብሬያለሁ - “አትተወኝም” በሚለው ፊልም ውስጥ ከአላ ሱሪኮቫ ጋር ተኩስ ነበረኝ። ከቲያትር ቤቱ የአገልግሎት መግቢያ እንዴት እንደሆነ አየሁ። ማያኮቭስኪ ፣ ወጣት ማራኪ ሴት ትወጣለች። ዓይኖቻችን ተገናኙ ፣ እና በሆነ ምክንያት ይህ የአሌክሳንደር ፋቲሺን ሚስት የሆነችው ለምለም ሞልቼንኮ መሆኗን ተገነዘብኩ። እኔ ሳሻን በግሌ አላውቀውም ነበር። አንድ ጊዜ ለተጫዋች ቡድን እግር ኳስ ስጫወት እሱ ከጨዋታ በፊት ወደ እኛ መጣ።

ለሁሉም ሰላምታ አቅርቡልኝ። ግን ከየት እንደመጣ እኔ በባህሪ ፣ በቋንቋ ተናጋሪ እንዲህ ያለ የትግል ሚስት እንዳላት አውቅ ነበር - እሷ እንዴት እንደምትታተም ትናገራለች ፣ ተዋናይዋ ግሩም ናት … ከእሷ ጋር ወደ መኪና እንድገባ ያደረገኝን አላውቅም። በስተመጨረሻ ፣ ከአርባት ሲወጡ የትራፊክ መጨናነቅ ባይኖር ኖሮ ፣ ምናልባት እንደገና አንገናኝም። ነገር ግን መኪናዋ - ደማቅ ቀይ ፣ ትኩረት የሚስብ - ለተወሰነ ጊዜ ተጣብቆ ነበር ፣ እና በሆነ ምክንያት “አሁን እሷን እንድትለቅ ከፈቀደልኝ በሕይወቴ በሙሉ እቆጫለሁ” ብዬ አሰብኩ። በጣም የሚያስደስት ነገር ሊና አልገረመኝም። እኔም “ስሜ ኢጎር ነው” አልኩት። እሷም መልሳ “አውቃለሁ። እና እኔ - ሊና። “አውቃለሁ” እላለሁ። ሊና ግልቢያ እንድትሰጠኝ አቀረበች። ስለ ምን ተናገሩ? አዎ ፣ ስለ ሥራ የበለጠ እና የበለጠ። እኔ ስለምወደው አዲስ ጨዋታ ስናገር ነበር። ዳይሬክተር እፈልጋለሁ። ለጓደኛዋ ሀሳብ አቀረበች። በሚቀጥለው ቀን ተገናኝተን ስለ ሁሉም ነገር ለመወያየት ተስማማን …

የግል ዕቃዎች

ለምለም - ማውራት ስንጀምር ብዙ የሚያመሳስሉን ነገሮች አሉ - የተለመዱ ፣ ተወዳጅ ቦታዎች።

ሁለታችንም እ.ኤ.አ. በ 1981 ወደ ሞስኮ መጣን። ወደ ተመሳሳይ የቲያትር ተቋማት ገብተን በቀላሉ አብረን ማጥናት እንችል ነበር። ለሃያ አራት ዓመታት በተመሳሳይ ጎዳናዎች ተጓዝን። ነገር ግን ዕጣ ፈንታ እኛ ትይዩአዊ ህይወቶችን በምንኖርበት መንገድ ፣ በእንደዚህ ዓይነት የስጋ አስጫጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭጭ shekaraቃቃካቴው) ጋር በአንድ ላይ ተጣበቀ። ከሳሻ ሞት በኋላ ባሉት ሁለት ዓመታት ውስጥ ለማንም በግልጽ አልተናገርኩም። እኔ ፣ እና ኢጎር ፣ እንደማስበው ፣ ሁሉም ሰው አዝኖልናል ፣ አዘነልን - ይህ የተለመደ ነው። ነገር ግን እኛ እንከን የለሽ ሰዎች ይመስሉናል።

እና እዚህ እኛ በተመሳሳይ አቋም ላይ በእኩል ደረጃ ላይ ነበርን። መጀመሪያ ላይ ተውኔቱ ብዙ ጊዜ ተወያይቷል። በግልጽ ለማየት እንደሚቻለው ፣ የምንወዳቸውን ሰዎች መነሳት ርዕስ ለመንካት በጣም ፈርቶ ነበር። ግን በድንገት በውይይቱ ውስጥ የሳሻ ስም ሲበራ ፣ እና ከዚያ የገሊ ስም ፣ ስለ በጣም የግል ነገሮች ማውራት ጀመርን። ቁም ሣጥኑን ሲከፍቱ ይሰማዎታል እንበል ፣ የአገሬው ሽታ አለ … እና እንባዎች ይመጣሉ ፣ እና መተንፈስ አይችሉም … ብዬ ጠየቅሁት - “አላስፈላጊ በሚመስሉ ትናንሽ ነገሮች ምን አደረጉ? ተጨማሪ ማሳሰቢያ ብቻ?” ኢጎር መለሰ - “መጣል አልችልም - እጄ አይነሳም…”

ኢጎር ትንሽ ቀደም ብሎ ያጋጠመኝ ተመሳሳይ ችግሮች ያጋጠሙኝ ይመስለኝ ነበር። ግን እኔ ከእነሱ ጋር ተገናኝቻለሁ ፣ ለጥያቄዎቼ መልስ አገኘሁ - “ለምን? እንዴት? ለምንድነው? እግዚአብሔርን አመሰግናለሁ ፣ ከራሴ ጋር መግባባትን ተማርኩ። እና ኢጎር በምንም መንገድ አልቻለም እና ተሰቃየ።

በአዲስ ጋብቻ ውስጥ መውጫ መንገድ ለማግኘት ሞከርኩ ፣ እንደ ገለባ ያዝኩት። ግን የሞተ መጨረሻ ሆነ። ስለ አንድ ዓይነት “ክፉ ዓይን” ነገረኝ ፣ ወደ ጠንቋዮች ሊሄድ ነው። ትንሽ ትንሽ ፣ እና እሱ በዚህ አካባቢ ሩቅ ይሄዳል። መጀመሪያ ወደ ቤቱ ስደርስ ፣ በሚያስደንቅ የህልም መጽሐፍት ብዛት ተገርሜ ነበር ፣ በእያንዳንዱ ክፍል ውስጥ የህልም መጽሐፍ አለ። እኔ አሰብኩ ፣ “ኦ ልጅ ፣ ሙሉ በሙሉ ግራ ተጋብተዋል። በዚህ መንገድ ማድረግ አይችሉም” እሱን መርዳት እንደምችል ተሰማኝ። ያደረግሁት የመጀመሪያው ነገር ወዲያውኑ እነዚህን ሁሉ የህልም መጽሐፍት ጣልኩ። በመካከላችን ምንም ዓይነት የፍቅር ግንኙነት አልነበረም - ኢጎር ያገባ ሰው ነበር። ከዚህ በላይ የሆነ ነገር የመጠየቅ መብት አልነበረኝም። እርሷም “ወንድ ለእኔ ለእኔ የመጨረሻ መድረሻ አይደለም። በመንገድ ላይ ከእኔ ጋር ከሆኑ - እንሂድ። እ.ኤ.አ. በ 2006 የበጋ ወቅት ወደ Gelendzhik ለመብረር በረርኩ። እኛ ኢጎርን ደወልን ፣ መስከረም 10 አውሮፕላን ማረፊያው ላይ አገኘኝ። በአፓርታማዬ ውስጥ አንድ ወር አሳልፈናል ፣ ከዚያ ኢጎር እንዲህ አለ - “አሁን በሹለቢኖ ውስጥ እኔን ለማየት እንሂድ።

ከዚያን ጊዜ ጀምሮ አብረን ነን። ግን ከሁለት ዓመት በፊት ወደ መዝገብ ቤት ጽሕፈት ቤት ሄድን።

አንድ ደም

ኢጎር - ሊናን በዚያ ጊዜ ውስጥ ክስተቶችን ስለማያስገድድ እና በጣም በትክክል ስለሠራች አመስጋኝ ነኝ። እኔ የገባኝ ቢሆንም - አብረን እንድንሆን ፈለገች። እኔ “ሊና ፣ ለእርስዎ ወይም ለኦልጋ መዋሸት አልፈልግም። ወደ ቤት መጥቼ የሽቶውን ሽታ ማጠብ አልፈልግም ወይም ነገሮችዎ በመኪናዬ ውስጥ ቢቀሩ ለማየት አልፈልግም። ከኦሊያ ጋር ልንለያይ ነበር። የአልኮል መጠጥ ችግር እንዳለብኝ አስቀድሜ ተናግሬያለሁ። በመጨረሻም ኦልጋ ሊቋቋመው አልቻለም። ግን ሁሉም ነገር ከእኛ ጋር ፍትሃዊ ነበር። በዚያ የሕይወቴ ዘመን ውስጥ ለራሴ ጥሩ ምልክት እሰጥ ነበር።

በእኛ ላይ የሚደርሰው ነገር ሁሉ ለአንድ ነገር ያስፈልጋል። ኦሊያ አሁንም ከቫስካ ጋር በሕይወታችን ውስጥ አዎንታዊ ሚና ተጫውታለች። በይነመረብ ላይ የአእምሮ እና የአካል ችግሮች ያሉባቸው ልጆች በሚኖሩበት በሴንት ፒተርስበርግ አቅራቢያ ስለ “ስ vet ትላና” መንደር አነበበች። አለችኝ። ከቫሲያ ጋር ወደዚያ ሄጄ ደነገጥኩ። በአገራችን ይህ ማህበራዊ መንደር ብቻ ነው። እስካሁን ምንም ዓይነት ነገር የለም። “ስቬትላና” ሴት ል seriously በጠና የታመመች ሴት ናት ፣ እናም ይህ ቦታ እንዲታይ ብዙ አድርጋለች። ግን እ.ኤ.አ. በ 1994 ከመክፈቻው ጋር አልኖረም ፣ የል daughterን ሞት መታገስ አልቻለችም። መንደሩ የተገነባው በኖርዌጂያውያን ነው። እነዚህ ተማሪዎቹ የሚኖሩባቸው አራት ቤቶች ናቸው ፣ አሁን አሥራ ሰባት ናቸው። ውጫዊ ግንባታዎች አሉ። ልጆቹ በበጎ ፈቃደኞች ይንከባከባሉ። የውጭ ዜጎች እዚያ ለመሥራት ወረፋ ይዘዋል። ማንም ወንዶቹን ህመምተኞች ወይም ህመምተኞች ብሎ አይጠራም።

እና በሠራተኞች መካከል ምንም ዶክተሮች የሉም። ብዙ ወንዶች እዚህ ከመድረሳቸው በፊት በአራት ግድግዳዎች ተዘግተው ለመቀመጥ ተገደዋል። አንዳንዶቹ ሁለት ቃላትን እንኳን ማገናኘት አልቻሉም። ለእነሱ ስ vet ትላና እውነተኛ ሕይወት የመኖር ዕድል ነው። እዚህ ሁሉም ሰው የራሱ የሆነ ሥራ አለው - አንድ ሰው በከብት እርባታ ውስጥ ይሠራል ፣ አንድ ሰው በአይብ ወተት ውስጥ ይሠራል ወይም ዳቦ ይጋግራል ፣ በቤቱ ዙሪያ ይረዳል። እያንዳንዱ ሰው የራሱ ክፍል ፣ የግል ዕቃዎች እና የግል ጊዜ አለው። ነጥቡ እነዚህ ሰዎች በአእምሮ ብዙ መረዳት ካልቻሉ በስሜት ህዋሳት ደረጃ ለአንድ የተወሰነ ትዕዛዝ ይለምዳሉ። እናም እነሱ ከሕይወት ጋር ይጣጣማሉ። እዚያ ሁሉም ሰው እኩል ነው። ሁለት የዩኒቨርሲቲ ትምህርቶች ያሏት አሜሪካዊ እና ዳውን ሲንድሮም ያላት ልጅ ፣ ከሰዎች ጋር መገናኘት የጀመረችው በቅርቡ በጋራ ጠረጴዛ ላይ ነው። እኔ በስ vet ትላና ውስጥ የተካነውን ነገሮች ቫስያን በጭራሽ ማስተማር እንደማልችል ተረድቻለሁ።

በቅርቡ ለአንዳንድ የቤት ግዢዎች ወደ ሴንት ፒተርስበርግ ሄዱ። ቫሳ ደብዳቤ ጻፈችልኝ። እሱ በአምባገነናዊነት እንደፃፈው ተረድቻለሁ ፣ ግን አሁንም ብዙ ማለት ነው። እሱ ራሱ ማሰሪያዎቹን ያስራል ፣ ለእኛ ይህ ድል ነው። የጫማ ማሰሪያዎችን እንዴት ማሰር እንደሚቻል ለመማር ስንት ጋሊያ ታግሏል! እሱን ስጎበኝ አስባለሁ። ሁሉም ሰው “መታገስ አለብህ” ይላል። እኔ ከኃላፊነቴ አልወጣሁም ማለት አይደለም። ግን ወደ ቫስካ በመጣሁ ቁጥር እሱ ቼዝ ሲጫወት ለማየት ተስፋ አደርጋለሁ…

እስከአሁን ፣ አንዳንድ ጊዜ በሌሊት በእንባ እነቃለሁ። ሊና ጭንቅላቴን ታመታለች ፣ “ተረጋጋ ፣ ተረጋጋ…” ሊና እንዲህ አለችኝ - “ቫሮቢዮቭ ፣ ቫስካንን በመናፈቅ ውድቀቶችዎን እና የመጠጣትን ፍላጎት ያፀድቃሉ። እኔ አላውቅም ፣ ምናልባት እሷ ትክክል ነች። ነገር ግን እንዳይንሳፈፍ የሚያደርገኝን አውቃለሁ። ከእንቅልፌ ሲነቃ ፊቷን ፣ ዓይኖ seeን በማየቴ ደስተኛ ነኝ። ሊና ፈገግ ስትል አያለሁ። ለነገሩ እኛ አንድ ደም ነን።